Έχω επισκεφθεί την Βαρκελώνη δύο φορές ως τώρα, την μια πριν 10 χρόνια με το σχολείο (το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό) και την άλλη πριν λίγες εβδομάδες για ένα meeting. Και τις δύο φορές είχα αρκετό χρόνο για να την εξερευνήσω και, κατ’επέκταση, να την αγαπήσω όλο και περισσότερο! Γιατί πίστεψέ με, είναι αναπόφευκτο αν πας και την γυρίσεις, να μην την λατρέψεις αυτή την πόλη!

Αν έπρεπε να περιγράψω την Βαρκελώνη με 5 λέξεις αυτές θα ήταν (με τυχαία σειρά): Gaudi, Barcelona (ναι, η ομάδα), προσβασιμότητα, Καταλονία και (υπερ)τουρισμός. Οι 5 αυτές λέξεις συνθέτουν την ταυτότητα αυτής της μοναδικής πόλης -όχι εντελώς αντικειμενικά ίσως, αλλά υπό το δικό μου πρίσμα-. Παρακάτω εξηγώ το γιατί και μοιράζομαι μερικές από τις εμπειρίες μου.

Με αφετηρία την Rambla

Για να γνωρίσεις και να απολαύσεις την Βαρκελώνη πρέπει να την περπατήσεις. Το ξέρω ότι αυτή είναι μια συμβουλή-κλισέ που λέμε για σχεδόν όλα τα μέρη του κόσμου, αλλά η Βαρκελώνη είναι η κατεξοχήν πόλη που πρέπει να το κάνεις. Ο βασικός λόγος για αυτό είναι πως όπου και αν πας, όπου και αν κοιτάξεις, κάτι συναρπαστικό θα υπάρχει. Και το καλύτερο; Θα είναι εντελώς διαφορετικό από οτιδήποτε συνάντησες πριν μια ώρα π.χ.!

Η πιο κλασική βόλτα είναι στην διάσημη και αγαπημένη μου Rambla. Στον πεζόδρομο αυτό θα απολαύσεις τους εξαιρετικούς καλλιτέχνες του δρόμου (ένα επίπεδο πάνω από οτιδήποτε αντίστοιχο έχεις δει αλλού), καθώς και τα ιδιαίτερα ανθοπωλεία. Μπορεί να σε κουράσουν όμως οι αμέτρητοι τουρίστες (η Βαρκελώνη, λένε, αντιμετωπίζει σημαντικό πρόβλημα με τον υπερτουρισμό), αλλά και οι πολλοί πλανόδιοι πωλητές. 

Με το μνημείο του Χριστόφορου Κολόμβου

Πηγαίνοντας προς την θάλασσα, αφού περάσεις το 60 μέτρων μνημείο του Χριστόφορου Κολόμβου, υπάρχουν οι πανέμορφες παραλίες της πόλης, με διασημότερη την Barceloneta. Εκεί βρίσκεται και ένα από τα μεγαλύτερα ενυδρεία της Ευρώπης (είχαμε πάει με το σχολείο και είχα εντυπωσιαστεί τότε, αν και τώρα που μεγάλωσα αποφεύγω τα μέρη με ζώα σε αιχμαλωσία), καθώς και το περίφημο ξενοδοχείο W Barcelona λίγο πιο πέρα (είναι ακόμη εντυπωσιακότερο τη νύχτα, φωτισμένο). Αν και εδώ οι τουρίστες είναι άπειροι, σίγουρα αξίζει μια βόλτα, όπως και το να καθίσεις για φαγητό (δοκίμασε οπωσδήποτε paella, tapas, patatas bravas και για επιδόρπιο crema catalana).

Μια πολύ πλούσια paella

Πηγαίνοντας προς την εντελώς αντίθετη κατεύθυνση, προς την πόλη, οι βασικές επιλογές που σου προτείνω είναι δύο: Η μία είναι να φτάσεις κατευθείαν στο τέλος της Rambla, στην Plaça de Catalunya -που δεν λέει και πολλά, αλλά αποτελεί κεντρικό κόμβο για οπουδήποτε αλλού θες να πας- και μετά να συνεχίσεις στην υπέροχη λεωφόρο Passeig de Gràcia. Πρόκειται για τον ακριβότερο ίσως δρόμο ολόκληρης της Ισπανίας και ένα από τα καλύτερα μέρη για shopping στην πόλη. Το σημαντικότερο όμως είναι πως εκεί θα έχεις την ευκαιρία, εκτός από μια ωραία χωρίς τόσους τουρίστες βόλτα, να θαυμάσεις, μεταξύ άλλων, και τρία κτήρια μοναδικής αρχιτεκτονικής ομορφιάς: το Casa Milà, το Casa Batlló και το Casa Amatller (τα δύο πρώτα είναι του Antoni Gaudí, ενώ το τρίτο του Josep Puig i Cadafalch).

Η Casa Mila

Η δεύτερη επιλογή έχει την ίδια αφετηρία και τερματισμό, αλλά διαφορετική διαδρομή, χωρίς την Rambla. Αν π.χ. την έχεις ήδη κατέβει μια φορά και την έχεις δει, τότε είναι προτιμότερο να ανέβεις από δεξιά της, μέσω της Γοτθικής Συνοικίας. Εκτός από τα ιδιαίτερα σοκάκια της και την αίσθηση πως βρίσκεσαι σε μια άλλη εποχή, εκεί θα βρεις την όμορφη Plaça Reial (κεντρική φωτογραφία), το εξαιρετικό Μουσείο του Picasso κ.α.. Σίγουρα αξίζει να περιπλανηθείς.

Στην Γοτθική Συνοικία

Νομίζω τα παραπάνω είναι υπεραρκετά για μια μέρα, ή και δύο, αναλόγως τις στάσεις που θα κάνεις κλπ.

Ο Gaudí και τα άλλα τα “παιδιά”

Η Βαρκελώνη είχε και έχει την μεγάλη τύχη να δει στα μέρη της να μεγαλουργούν σπουδαίες προσωπικότητες, από την τέχνη και την αρχιτεκτονική μέχρι τον αθλητισμό. Σημαντικότερος όλων, ή έστω αυτός με την μεγαλύτερη επίδραση για την πόλη, ήταν ο αρχιτέκτονας Antoni Gaudí (γεννημένος στο Reus, μερικά χιλιόμετρα έξω από την Βαρκελώνη).

Μολονότι επηρεάστηκε από διάφορα ρεύματα και στιλ (π.χ. μοντερνισμό, νεογοτθική αρχιτεκτονική, γεωμετρία, ακόμη και την ίδια την φύση) η δουλειά του δεν μπορεί να μπει έτσι απλά σε ένα καλούπι. Πήρε στοιχεία από όλα αυτά και δημιούργησε ένα (ή περισσότερα μήπως;) δικό του μοναδικό ύφος.

Με την Sagrada Familia

Αναφέρθηκα ήδη παραπάνω στα κτίρια της λεωφόρου Passeig de Gràcia, αλλά φυσικά δεν είναι μόνο αυτά. Οπωσδήποτε πρέπει να επισκεφθείς το ιδιαίτερο Park Güell, ενώ δεν γίνεται να παραλείψω και την εκπληκτική βασιλική της Sagrada Familia, τόσο από έξω (κάθε πλευρά είναι ιδιαίτερη) όσο και από μέσα -αν καταφέρεις να βρεις εισιτήριο, γιατί εκεί και αν γίνεται πανικός από τουρίστες που πασχίζουν για μια selfie (παρεμπιπτόντως, το μυστικό για την καλύτερη γωνία είναι από το παρκάκι δίπλα!). Είναι τόσο μεγαλειώδης, που ακόμη και τώρα, περισσότερα από 130 χρόνια μετά, δεν έχει ολοκληρωθεί. Όλα όσα ανέφερα -και μερικά ακόμη- προστατεύονται φυσικά από την UNESCO ως Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.

Και αφού είμαστε στην Sagrada Familia, ας περπατήσουμε κατά μήκος της κουκλίστικης λεωφόρου Gaudí, για να βρεθούμε μετά από περίπου ένα χιλιόμετρο στο Hospital de Sant Pau, το αξιοθέατο που ίσως με συγκλόνισε περισσότερο από κάθε άλλο στην Βαρκελώνη. Σχεδιασμένο από τον σπουδαίο Βαρκελωνέζο αρχιτέκτονα Lluís Domènech i Montaner, το πρώην αυτό νοσοκομείο είναι μια εκπληκτική όαση αρχιτεκτονικής και ηρεμίας, με τους κήπους της κλπ. Δεν έχει σχεδόν καθόλου τουρίστες, γιατί ο περισσότερος κόσμος δεν γνωρίζει την ύπαρξή του (να’ναι καλά η ντόπια φίλη μου για το tip). Μια πόλη μέσα στην πόλη που λένε και εκεί. Παρεμπιπτόντως, ο Montaner σχεδίασε, μεταξύ άλλων, και το Palau de la Música Catalana, που είναι κάτι σαν το δικό μας Μέγαρο Μουσικής, αλλά πιο όμορφο. Μέσα υπάρχει το εντυπωσιακότερο βιτρό-ταβάνι που έχω δει ποτέ μου. Εννοείται ότι και τα δύο παραπάνω έργα προστατεύονται από την UNESCO.

Το Hospital de Sant Pau

Ένας άλλος σημαντικός άνθρωπος για την Βαρκελώνη είναι αναμφίβολα ο σπουδαίος καλλιτέχνης Joan Miró, με το μοναδικό και εύκολα αναγνωρίσιμό του στιλ. Έχω αναφερθεί στο μουσείο του παλιότερα, οπότε δεν θα σε κουράσω περεταίρω. Απλώς σε προτρέπω να το επισκεφθείς. Βρίσκεται στον λόφο Montjuïc, όπως και το επίσης πολύ καλό Εθνικό Μουσείο Καταλανικής Τέχνης. Ακόμα και αν δεν είσαι των μουσείων (εσύ χάνεις), αξίζει και πάλι μια βόλτα στον λόφο ώστε να απολαύσεις την υπέροχη θέα της πόλης.

Més que un club

Αν Googleάρεις την λέξη Barcelona (δηλαδή Βαρκελώνη στα αγγλικά) το πρώτο αποτέλεσμα που παίρνεις δεν είναι για την πόλη, όπως λογικά θα έπρεπε, αλλά για την ομάδα. Ναι, η ομάδα ξεπέρασε την πόλη -μια μοναδική παγκοσμίως περίπτωση- και αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό παντού. Δεν είναι μόνο τα τρόπαια και το γεγονός ότι μιλάμε για ένα από τα σπουδαιότερα αθλητικά σωματεία στον πλανήτη, αλλά είναι και όλα όσα πρεσβεύει. Από τον «καταλανισμό» και την έννοια μιας κοινής συλλογικής ταυτότητας (πολύ σημαντικό εκεί) ως τις πέντε βασικές της αξίες: σεβασμός, προσπάθεια, φιλοδοξία, ομαδική εργασία και ταπεινότητα. Το μότο της ομάδας «Més que un club» (Παραπάνω από μια ομάδα) δείχνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την σημασία και την αξία που έχει αυτή για τους ντόπιους.

Σε αγώνα της Barcelona στο Camp Nou

Όντας μεγάλος λάτρης του αθλητισμού και φυσικά της Barcelona, δεν θα μπορούσα να μην της αφιερώσω τον χρόνο που της αρμόζει. Το 2008, με μερικούς από τους συμμαθητές μου, είχαμε την χαρά να παρακολουθήσουμε έναν αγώνα της ποδοσφαιρικής ομάδας στο θρυλικό Camp Nou, για το ισπανικό πρωτάθλημα. Μπορεί το ματς με την Getafe (Χετάφε) να έληξε με το απογοητευτικό για Barcelona 0-0, αλλά η εμπειρία που ζήσαμε -όνειρο χιλιάδων ανθρώπων- ήταν μοναδική. Έχω παρακολουθήσει την Barcelona και στην Ελλάδα, αλλά σε διαβεβαιώνω πως μιλάμε για μια εντελώς διαφορετική φάση!

Επίσης, στο φετινό ταξίδι είχα την χαρά να έχω μια προσωπική ξενάγηση στο μουσείο της Barcelona, που βρίσκεται εντός του Camp Nou. Είναι μια υπέροχη εμπειρία, αν αγαπάς την ομάδα, να βλέπεις την ιστορία της να αναβιώνει καθώς και τα σπουδαία ιστορικά της κειμήλια, όπως τις 5 χρυσές μπάλες του Lionel Messi, ενός ακόμη σπουδαίου ανθρώπου για την πόλη. Θέλω εδώ να ευχαριστώ θερμά το Fundació FC Barcelona και την φανταστική ξεναγό μου που κατέστησαν την εμπειρία αυτή δυνατή!

Κατά την ξενάγηση στο Μουσείο της Barcelona

Λίγα λόγια για την προσβασιμότητα

Στις τάξεις των ανάπηρων ταξιδιωτών η Βαρκελώνη θεωρείται ως μία από τις πιο προσβάσιμες πόλεις της Ευρώπης, και όχι άδικα. Τα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι στην μεγάλη πλειοψηφία τους προσβάσιμα (δες εδώ περισσότερα), όχι μόνο σε χρήστες αμαξιδίων αλλά και σε άλλες αναπηρίες, ενώ υπάρχουν και πολλά ειδικά ταξί. Το άλλο σπουδαίο είναι πως οι απαραίτητες πληροφορίες βρίσκονται διαθέσιμες παντού, τόσο ψηφιακά (π.χ. στο Google maps) όσο και φυσικά (π.χ. στις στάσεις του μετρό – tip: σε μερικές στάσεις η αποβάθρα είναι ελαφρώς υπερυψωμένη στα πρώτα βαγόνια, για ευκολότερη πρόσβαση, οπότε να βρίσκεσαι πάντα εκεί).

Τα πεζοδρόμια έχουν τις πιο καλοφτιαγμένες ράμπες που έχω συναντήσει ποτέ μου και τα αξιοθέατα στην πλειοψηφία τους είναι προσβάσιμα. Εννοείται πως όλα όσα αναφέρω παραπάνω είναι μέρη που ο ίδιος πήγα και άρα είναι προσβάσιμα (με εξαίρεση τα τρία κτίρια στην Passeig de Gràcia, τα οποία είδα μόνο από έξω, όποτε δεν γνωρίζω για το εσωτερικό τους).

Η υπερυψωμένη πλατφόρμα στην αποβάθρα του μετρό

Συνοψίζοντας                            

Η Βαρκελώνη είναι μία από τις αγαπημένες μου πόλεις (και εκατομμύρια άλλων ταξιδιωτών) και όχι άδικα! Είναι πανέμορφη, εξαιρετικά προσβάσιμη και προσφέρει αμέτρητες επιλογές στον επισκέπτη. Παραπάνω σου περιγράφω μόνο ένα μέρος αυτών. Σε προτρέπω να πας να ανακαλύψεις εσύ τα υπόλοιπα!

—————-

Αν θες περισσότερη Βαρκελώνη, διάβασε και το guest άρθρο από την φίλη μου Αντωνία Τρικαλιώτη.

Άκουσε και ένα υπέροχο τραγούδι αφιερωμένο στην πόλη.

Γράψε μου στα σχόλια ή σε Facebook,Twitter και Instagram για το τι σου άρεσε από την Βαρκελώνη αν έχεις πάει, ή το τι θα ήθελες να δεις όταν πας!