Μέσα στο 2018 έχω επισκεφθεί ήδη πέντε νέες πόλεις (και ισάριθμες νέες χώρες). Αυτές είναι με χρονολογική σειρά: η Βιέννη, το Βίλνιους, το Ελσίνκι, το Ταλίν και η Λισαβόνα. Όλες μου φάνηκαν πανέμορφες και σε όλες πέρασα πολύ ωραία, αλλά μία μου έκλεψε την καρδιά λιγάκι παραπάνω. Και δεν είναι αυτή που θα περίμεναν οι περισσότεροι, υποθέτω. Ποια είναι αυτή; Το Βίλνιους! Παρακάτω εξηγώ γιατί.

Δεν το έχουν ανακαλύψει ακόμη

Σε αντίθεση με τον υπερτουρισμό της Βαρκελώνης, που πήγα επίσης πρόσφατα, το Βίλνιους είναι πολύ πιο ήρεμο. Ακόμα και τα σημεία τουριστικού ενδιαφέροντος έχουν σχετικά λίγο κόσμο, όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με το μικρό μέγεθος της πόλης, καθιστά τις βόλτες του επισκέπτη πολύ πιο εύκολες.

Έχω την αίσθηση πως ο μέσος ταξιδιώτης δεν έχει ανακαλύψει ακόμη την λιθουανική πρωτεύουσα ως τουριστικό προορισμό. Μπορεί να την έχει ακουστά, να ξέρει ότι υπάρχει, αλλά δεν έχει κάνει την σύνδεση. Για να είμαι ειλικρινής, και εγώ αν δεν ήταν να πάω λόγω δουλειάς, δεν ξέρω πόσο σύντομα θα πήγαινα εκεί, καθώς «προηγούνταν» άλλες πόλεις, πιο «διάσημες», στην bucket list μου. Εκ των υστέρων, ευχαριστώ την τύχη μου για αυτό, αλλά και για τον πολύ καλό καιρό που μας έκανε εκείνες τις μέρες του Μάη, επιτρέποντάς μας να γυρίσουμε την πόλη και να την γνωρίσουμε αρκετά!

Η Δημοκρατία του Uzupis

Η δημοκρατία του Uzupis

Τα πρώτα μέρη που πάνε να δουν οι περισσότεροι επισκέπτες του Βίλνιους είναι η πλατεία του Καθεδρικού, η παλιά πόλη, η περιοχή του Δημαρχείου κ.α.. Όλα άξια και ωραία. Άλλωστε, όπως θα δείτε πιο κάτω, πήγα κι εγώ εκεί… αλλά αργότερα. Είχα ακούσει για μια γειτονιά πολύ ιδιαίτερη, στην άλλη μεριά του ποταμού Vilnia, οπότε αποφάσισα πως αυτή έπρεπε να είναι η πρώτη μου στάση. Στην τελική, για αυτά τα ιδιαίτερα και μοναδικά ζω και ταξιδεύω. Το όνομα της γειτονιάς; Δημοκρατία του Uzupis (δεν σας κάνω πλάκα, βλέπετε και την πινακίδα στην φωτογραφία).

Ξέρω, ακούγεται περίεργο μια γειτονιά να λέγεται «Δημοκρατία του χ», λες και είναι κράτος, αλλά βασικά αυτό είναι! Οκ περίπου, αφού το 1997 αυτοανακηρύχτηκε ανεπίσημο ανεξάρτητο κράτος -κάπου μεταξύ σοβαρού και αστείου- με πρόεδρο, σημαία, νόμισμα, ύμνο, σύνταγμα κλπ, αλλά χωρίς malls, ίντερνετ καφέ και να τα συναφή, δημιουργώντας τον ιδιαίτερό της χαρακτήρα.

Χρωματιστό, ήρεμο, μποέμ και καλλιτεχνικό (σύμφωνα με την Wikipedia, σχεδόν 1000 από τους 7000 κατοίκους είναι καλλιτέχνες – και αυτό γενικά φαίνεται παντού) σίγουρα αξίζει την βόλτα σας.

Η γοτθική εκκλησία της Αγίας Άννας

Εκεί κοντά, αλλά από την άλλη μεριά του ποταμιού, στην παλιά πόλη πλέον, υπάρχει και η μικρή αλλά εντυπωσιακή εκκλησία της Αγίας Άννας. Είναι τόσο όμορφη που σύμφωνα με τον θρύλο, όταν την είδε ο Ναπολέων ευχήθηκε να μπορούσε να την πάρει μαζί του πίσω στην πατρίδα του, κουβαλώντας την μέσα στην παλάμη του. Δυστυχώς ήταν κλειστή, οπότε δεν την είδα από μέσα.

Η παλιά πόλη  

Και αφού με την εκκλησία της Αγίας Άννας μπήκαμε στην παλιά πόλη -που παρεμπιπτόντως προστατεύεται ολόκληρη από την UNESCO ως μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς-, πάμε μια βόλτα να την εξερευνήσουμε περισσότερο, έχοντας ως αφετηρία την τεράστια πλατεία του Καθεδρικού, που αποτελεί σημείο αναφοράς για το Βίλνιους.

Σύννεφα πάνω από τον Καθεδρικό της πόλης

Εκεί μπορείτε να θαυμάσετε τον νεοκλασικό Καθεδρικό της πόλης, που εξωτερικά θα σας φέρει στο μυαλό περισσότερο τον Παρθενώνα παρά τους ευρωπαϊκούς καθεδρικούς που έχετε συνηθίσει, και δίπλα του, ξεχωριστά (πράγμα ασυνήθιστο εκτός Ιταλίας), το εντυπωσιακό καμπαναριό του. Από πίσω βρίσκεται το φρεσκοαναστηλωμένο Παλάτι των Μεγάλων Δουκών, στο οποίο είχα την χαρά να ξεναγηθώ εσωτερικά και ομολογώ πως είναι εκπληκτικό! Ακόμη πιο πίσω, προς τα ανατολικά, δεσπόζει ο λόφος Gediminas (κλειστός για το κοινό λόγω έργων), με τον πύργο-σύμβολο της πόλης και ένα πάρκο από κάτω, ιδανικό για να χαλαρώσει κανείς.

Αν φύγετε από την πλατεία με κατεύθυνση τα δυτικά, θα βρεθείτε στην μεγάλη και ωραία λεωφόρο Gedimino, με πολλά εμπορικά καταστήματα και αρκετά σημαντικά κτίρια, ενώ αν πάτε βόρεια, θα δείτε τον ποταμό Neris και κάμποσους ουρανοξύστες. Εκεί, σε ένα ξενοδοχείο γινόταν και το συνέδριο που ήμουν και γενικά είναι ωραία για μια απογευματινή περατζάδα.

Ο Πύργος Gediminas, το σύμβολο του Βίλνιους

Αν πάτε νότια δε, έχετε πολλά να δείτε. Αρχικά, αξίζει να περιηγηθείτε στα γραφικά σοκάκια της παλιάς πόλης, καθώς και στην λίγο πιο κεντρική οδό Pilies, με τα μαγαζάκια, τις καφετέριες κλπ. Κάποια στιγμή, σχεδόν αναπόφευκτα, θα βρεθείτε σε κάποιον από τους ήσυχους περιβόλους του Πανεπιστημίου του Βίλνιους, του παλαιότερου πανεπιστημίου στα τρία Βαλτικά κράτη (Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία). Αξίζει οπωσδήποτε να ψάξετε την πανέμορφη βιβλιοθήκη του.

Και αφού μιλάμε για τα Βαλτικά κράτη, να πούμε πως το 2018 γιορτάζουν τα 100 χρόνια ανεξαρτησίας τους με διάφορες εκδηλώσεις και happenings εδώ και εκεί. Εγώ π.χ. πέτυχα στην πλατεία μπροστά από το Προεδρικό Παλάτι (κοντά στο πανεπιστήμιο) μια υπαίθρια εκδήλωση με τοπικά προϊόντα κλπ, σαν πανηγύρι, ενώ θα ακολουθούσε και συναυλία αργότερα. 

#LT100 μπροστά στο Προεδρικό Παλάτι

Συνεχίζοντας νοτιότερα, συναντά κανείς την ήσυχη πλατεία του Δημαρχείου όπου δεσπόζει το νεοκλασικό -τι άλλο- Δημαρχείο ή αλλιώς, άλλο ένα «ξαδερφάκι» του Παρθενώνα. Τριγύρω υπάρχουν διάφορα ενδιαφέροντα κτίρια (όπως π.χ. η μπαρόκ εκκλησία του Αγ. Casimir), αλλά και εστιατόρια με καφετέριες. Τέλος, λίγο νοτιότερα βρίσκεται η Πύλη της Αυγής με την εικόνα της Παναγίας από πάνω. Πρόκειται ίσως για το σημαντικότερο θρησκευτικό αξιοθέατο του Βίλνιους.

Το Βίλνιους είναι αρκετά μικρό για πρωτεύουσα (να φανταστείτε το αεροδρόμιο απέχει μόλις ένα τέταρτο με το αμάξι από το κέντρο της πόλης). Περπατιέται από άκρη σε άκρη χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα και ένα 3ήμερο είναι αρκετό για να αποκτήσει κανείς μια καλή εικόνα του. Παραπάνω αναφέρθηκα σε ορισμένα από τα βασικά μέρη που μπορείτε να επισκεφτείτε, αλλά φυσικά υπάρχουν και άλλα.

Το Δημαρχείο του Βίλνιους φωτισμένο το βράδυ

Τι άλλο χρειάζεται να ξέρετε

Η προσβασιμότητα του Βίλνιους είναι μέτρια, αλλά οπωσδήποτε παλέψιμη. Από μέσα μαζικής μεταφοράς δεν χρειάστηκε να χρησιμοποιήσω κάποιο γιατί η πόλη είναι μικρή, όπως είπαμε. Ειδικό ταξί πήρα μερικές φορές, αλλά ήταν κανονισμένο από τους διοργανωτές του συνεδρίου, οπότε δεν ξέρω λεπτομέρειες για τιμές κλπ. Γενικά το Βίλνιους είναι πολύ οικονομικό πάντως. Μπορείτε π.χ. να φάτε καλά αρκετά φτηνά. Και αφού μιλάμε για φαγητό, ένα θα σας πω: είναι τέλειο! Μοιάζει με το πολωνικό -θυμίζω την πολωνική μου καταγωγή-, οπότε δεν γινόταν να μην μου αρέσει (ίσως μια μέρα αφιερώσω ένα ξεχωριστό άρθρο στην λιθουανική κουζίνα). Γενικά η Λιθουανία είχε -και έχει ακόμη- δεσμούς με την Πολωνία (περισσότερους από ό,τι με την Ρωσία), οπότε η επιρροή της είναι φανερή παντού, από τους καταλόγους στα εστιατόρια μέχρι το πανεπιστήμιο κλπ. Ακόμη και οι γυναίκες είναι το ίδιο όμορφες στις δύο χώρες! 😛

Την λάτρεψα την λιθουανική κουζίνα

Συνοψίζοντας

Το Βίλνιους το αγάπησα γιατί είναι ξεχωριστό και ιδιαίτερο. Έχει το δικό του ύφος, που δεν μπορεί να συνοψιστεί σε μία συγκεκριμένη κουλτούρα ή αρχιτεκτονικό στιλ. Είναι μικρό και ήρεμο, αλλά τα χωράει όλα. Από μπαρόκ και γκόθικ ως νεοκλασικά και hipster στοιχεία, θα βρεις τα πάντα. Μια πόλη που αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς, αλλά διατηρεί την μαγεία της. Και μην ξεχνάμε τους ωραίους ανθρώπους και την νόστιμη κουζίνα! Δώστε λοιπόν την ευκαιρία που της αξίζει και δεν θα το μετανιώσετε!

Στην πανέμορφη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου του Βίλνιους

Γράψτε μου στα σχόλια ή σε Facebook,Twitter και Instagram (και εννοείται ακουλουθήστε με εκεί) για το τι σας άρεσε από το Βίλνιους αν έχετε πάει, ή για το αν σκέφτεστε πλέον να του δώσετε μια ευκαιρία!