Την περασμένη Κυριακή είχα την χαρά να βρεθώ και να μιλήσω στο TravelFest, το πρώτο ταξιδιωτικό φεστιβάλ στην Ελλάδα. Το φεστιβάλ, που οραματίστηκε και υλοποίησε ο travel vlogger Μάνος Λιανόπουλος (tripment), διήρκεσε δύο μέρες και περιλάμβανε συνολικά 14 ομιλίες από φανταστικούς ταξιδευτές, πολύ διαφορετικούς μεταξύ τους, αλλά με κοινή την αγάπη τους για τα ταξίδια και τον κόσμο. Εγώ άκουσα τις έξι και παρακάτω σας περιγράφω την όλη εμπειρία.

Αν μπορώ, κάπως αυθαίρετα, να χωρίσω το πρόγραμμα της Κυριακής σε επιμέρους ενότητες, αυτές θα ήταν τρεις (εγώ ήμουν bonus, το κερασάκι στην τούρτα):

Οικογενειακές ιστορίες

Οι δύο πρώτες ομιλίες ήταν οικογενειακή υπόθεση, με ελαφρώς διαφορετική έννοια. Την αρχή έκανε ο Κωστής Φαρμάκης, ανοίγοντας το φεστιβάλ με τον καλύτερο τρόπο. Στην σκηνή τον βοηθούσε ο γιος του Βασίλης (φοβερή φυσιογνωμία!) και μαζί μας έδειξαν πως είναι να ταξιδεύεις με παιδιά. Παρ’όλο που δεν έχω -και δεν σχεδιάζω να αποκτήσω- παιδιά, βρήκα την παρουσίαση εξαιρετική, ενώ έμαθα και πολλά πράγματα. Κρίμα που η αίθουσα δεν είχε προλάβει να γεμίσει, γιατί το άξιζε. Περισσότερα για τον Κωστή και την ταξιδιάρα οικογένειά του θα βρείτε εδώ.

Την σκυτάλη πήραν ο Γιώργος και η Βασιλική, ή αλλιώς οι Yabatravellers, οι οποίοι με χιούμορ και ζωντάνια μας μίλησαν για το roadtrip που έκαναν στο Μεξικό και πιο συγκεκριμένα στην χερσόνησο του Yucatan. Τους έβαλα στις «Οικογενειακές ιστορίες» γιατί πιστεύω πως ως το μόνο ζευγάρι του προγράμματος, αυτό ήταν το στοιχείο που κέντρισε το ενδιαφέρον των περισσότερων θεατών. Φυσικά, θα ήταν άδικο αν στεκόμουν μονάχα εκεί, καθώς τα παιδιά μας έδωσαν μια πολύ καλή γεύση Μεξικού και μάθαμε πολλά. Ξεχωρίζω την κίτρινη πόλη Izamal και φυσικά τα cenotes. Το ένα πιο εντυπωσιακό από το άλλο!

Μοναδικές εμπειρίες

Ακολούθησαν δυο ομιλητές, οι οποίοι μοιράστηκαν μαζί μας εμπειρίες που λίγοι είχαν, έχουν και θα έχουν την ευκαιρία να ζήσουν. Και δεν εννοώ μόνο Έλληνες, αλλά και ξένοι. Αρχικά, ο Ηλίας Βροχίδης (γνωστός και ως mad nomad) μας μίλησε για το σχεδόν τρελό του ταξίδι στην Αφρική, με μοτοσικλέτα. Μέσα σε τρία χρόνια πέρασε από 39 χώρες, βλέποντας εικόνες και ζώντας πράγματα που ούτε καν μπορούμε να φανταστούμε. Συγκλονιστική παρουσίαση και άκρως διδακτική, αφού απομυθοποιήθηκαν πολλά στερεότυπα για την «Μαύρη Ήπειρο». Αναζητήστε τα βιβλία του (δυστυχώς δεν κυκλοφορούν σε ηλεκτρονική μορφή, αλλά ευτυχώς αρκετές από τις περιπέτειες υπάρχουν στην ιστοσελίδα του).

Σειρά πήρε ο ταξιδιωτικός φωτογράφος Αλέξανδρος Τσούτης (εικόνες του έχουν φτάσει στο National Geographic, οπότε δεν μιλάμε για κάποιον τυχαίο), ο οποίος μας μίλησε για το πολύ ιδιαίτερό του ταξίδι στην Παπούα Νέα Γουινέα. Ο Αλέξανδρος δεν πήγε εκεί απλά ως τουρίστας, αλλά έζησε εμπειρίες που άλλοι ούτε τις φαντάζονται. Από γιορτή με κροκόδειλους, ως χορό με ντόπιες φυλές και μάσημα του περίφημου betel nut (δεν το συστήνω). Μάθετε περισσότερα για αυτόν εδώ. 

Η αφεντιά μου

Επί σκηνής

Μετά ήταν η σειρά μου. Δεν ήταν όσο απλό νόμιζα. Έχοντας ακούσει πριν τόσες σπουδαίες ιστορίες σκεφτόμουν «Που πας ρε ο Καραμήτρο;». Τέλος πάντων, κάνω εντυπωσιακή είσοδο (με ξέρετε, μόνο τέτοιες κάνω), σηκώνεται ο τοίχος και ανεβαίνω στην σκηνή από την πίσω μεριά, αφού έχω περάσει από το γυμναστήριο εν μέσω προπόνησης (μιας και από μπροστά δεν υπάρχει πρόσβαση). Ήταν 16:30, ώρα φαγητού, οπότε ξεκινώ με το 1/3 αίθουσας άδειο. Μέχρι να τελειώσω τα καλαμπούρια με τον παρουσιαστή της εκδήλωσης, Φάνη Λαμπρόπουλο (Θ-Ε-Ο-Σ) και να πω μερικές προτάσεις ο κόσμος είχε σταδιακά επιστρέψει και ήταν έτοιμος να με απολαύσει.

Μεταξύ άλλων, μίλησα για το πως ξεκίνησα τα ταξίδια, διηγήθηκα ιστορίες, εξήγησα γιατί ταξιδεύω στο εξωτερικό και όχι στην Ελλάδα, είπα με ποιον τρόπο ταξιδεύω και για ποιο σκοπό, ενώ δεν παρέλειψα να αναφερθώ στο The Trawheeler και στους ταξιδιωτικούς στόχους που έχω για το μέλλον. Από το feedback που πήρα, νομίζω πως κατάφερα να κάνω τα παραπάνω λιγότερο βαρετά από ό,τι ακούγονται, πράγμα που με κάνει ιδιαιτέρα χαρούμενο. Εγώ πάντως, πέρασα φανταστικά!

Κατεβαίνοντας από την σκηνή πέρασα και πάλι από το γυμναστήριο, διέκοψα την προθέρμανση των αθλητών που ετοιμάζονταν για αγώνα και αποθεώθηκα και από τους εκεί θεατές, χωρίς κάποιον συγκεκριμένο λόγο, αλλά και πάλι ήταν επικό!

Ταξιδεύοντας μέσα σε όχημα

Οι δυο τελευταίοι ομιλητές μας μίλησαν για το πως είναι να ταξιδεύει κανείς μέσα σε ένα όχημα. Αρχικά, ο Γιώργος Κούκος μας μύησε στον κόσμο του αυτοκινούμενου (ή αλλιώς τροχόσπιτου). Προσωπικά, δεν είχα καμιά γνώση επί του θέματος, οπότε βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρουσα την αναλυτική του παρουσίαση. Αυτό που συνειδητοποίησα ακούγοντάς τον είναι πως αν διαμορφωθεί σωστά, το αυτοκινούμενο μπορεί να αποτελέσει ιδανικό τρόπο για να ταξιδεύει ένας ανάπηρος, αφού δεν θα τον απασχολεί η προσβασιμότητα του καταλύματος και των ΜΜΜ. Διαβάστε περισσότερα για τον ιδιαίτερο αυτό τρόπο ταξιδιού εδώ. 

Για το τέλος, οι διοργανωτές άφησαν την Μαρία Κόφου (βρείτε την εδώ) και πολύ καλά έκαναν. Θα τολμήσω να πω πως η Μαρία ήταν μια από τις σταρ του event, με το δικό της fan club, και παρά το ότι ήταν τελευταία, δεν δυσκολεύτηκε να κρατήσει γεμάτη την αίθουσα. Και πως να μην το καταφέρει, αφού μας ταξίδεψε με τον Υπερσιβηρικό σιδηρόδρομο –κλασικό όνειρο κάθε ταξιδιώτη που σέβεται τον εαυτό του-. Ε έτσι για να ζηλέψετε να σας πω πως η Μαρία ετοιμάζεται σύντομα να το κάνει για τρίτη φορά στην ζωή της! Δεν γνωρίζω άλλον άνθρωπο που να αγαπάει τα τραίνα όσο εκείνη (όχι, ο Sheldon δεν μετράει).

Συνοψίζοντας

Δεν έχω πολλά ακόμη να πω, καθώς λογικά με όλα όσα ήδη έγραψα παραπάνω καταλάβατε πόσο τέλειο ήταν το φεστιβάλ (αν αυτά δεν αρκούν, δείτε μια βίντεο-ανασκόπηση από τον Μάνο Λιανόπουλο). Αυτό που θέλω να πω, είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Μάνο που μου έδωσε την ευκαιρία να είμαι μέρος του πρώτου TravelFest και να ευχηθώ να δώσουμε ξανά ραντεβού του χρόνου, με νέους ταξιδευτές και ιστορίες! Ένα μεγάλο ευχαριστώ και στους φίλους/φίλες που ήρθαν να με δουν!