Αν όλα είχαν πάει με βάση το πλάνο μου, χτες το πρωί θα είχα πάρει το αεροπλάνο για Μασσαλία και πιθανώς τώρα να ανέβαζα φωτογραφίες με την νόστιμη μπουγιαμπέσα που θα έτρωγα εκεί. Εμφανίστηκε όμως ο κορονοϊός και οι μίνι διακοπές μου στον γαλλικό νότο θα πρέπει να περιμένουν…

Παρ’όλα αυτά, αποφάσισα να κρατήσω την άδεια που είχα πάρει από τη δουλειά μου (ανήκω σε αυτούς που εργάζονταν από το σπίτι και πριν, οπότε συνεχίζω κανονικά και τώρα), ώστε να μην παραδοθώ τόσο απλά (έστω πνευματικά), αλλά και για να μου δώσω λίγο χρόνο να αξιοποιήσω την καραντίνα.

Φαντάζομαι ότι έχετε ήδη πετύχει δεκάδες άρθρα για τη σημασία του «Μένουμε σπίτι», αλλά και για το πως μπορούμε να περάσουμε αυτές τις μέρες εποικοδομητικά και με ενδιαφέρον (βιβλία, σειρές/ταινίες, μαγειρική, άσκηση, online μαθήματα κλπ), οπότε δεν θα σταθώ εκεί.

Αποφάσισα όμως να γράψω μερικές δικές μου σκέψεις και σχέδια, έτσι κάπως άναρχα, με μόνο συνδετικό κρίκο τα ταξίδια. Κάτι σαν ημερολόγιο καραντίνας ενός ταξιδευτή. Αναλόγως με τις εξελίξεις, μπορεί να επανέλθω με παρόμοιο/α κείμενο/α μελλοντικά, για να δούμε αν θα έχει αλλάξει κάτι και τι θα είναι αυτό. Οι εποχές που ζούμε είναι πρωτόγνωρες και αξίζει να καταγραφούν πιστεύω.

Έχουμε και λέμε λοιπόν:

-Μέχρι τώρα, εκτός από τη Μασσαλία που ήταν ταξίδι αναψυχής, απ’ό,τι φαίνεται θα χάσω και κάμποσα επαγγελματικά ταξίδια. Ήδη έχουν ακυρωθεί ένα στο Ζάγκρεμπ και ένα στο Στρασβούργο (που σκεφτόμουν να το συνδυάσω με Παρίσι και Roland Garros), ενώ πιθανώς την ίδια μοίρα θα έχουν και ταξίδια στο Βελιγράδι και στο Όσλο. Κοινώς, χάνω έως και τρεις νέες χώρες και πέντε νέες πόλεις. Άουτς.

-Όλα αυτά μέχρι τον Ιούνιο. Από εκεί και πέρα υπάρχουν και άλλοι προορισμοί στο πρόγραμμα (Μπέλφαστ, Βερολίνο και κλασικά Βρυξέλλες, μεταξύ άλλων), αλλά η κατάσταση είναι αρκετά αβέβαιη. Ακόμα και αυτά να μην γίνουν ή να επιλέξω εγώ να μην τα κάνω λόγω πολυκοσμίας στα meetings, αδιαφορίας των αρρώστων κλπ, θα προσπαθήσω να πάω κάπου τουριστικά, σε μέρος πιθανότατα ζεστό και όσο γίνεται «καθαρό» από ιούς. Αυτήν τη στιγμή βέβαια, η κατάσταση είναι απρόβλεπτη και όλα αυτά είναι απλώς σκέψεις.

-Αν και ο ελεύθερος χρόνος μου αυτή την περίοδο μάλλον περιορίστηκε παρά αυξήθηκε, δεν παύει να είναι μια ευκαιρία για γράψιμο εδώ! Ήδη άρχισα με το «ημερολόγιο καραντίνας», όπως βλέπετε, και έρχονται και άλλα ωραία αν όλα πάνε καλά. Αν τυχόν έχετε και εσείς ιδέες για κάποιο κείμενο ή πρωτοβουλία που θα θέλατε να δείτε από εμένα, ξέρετε που θα με βρείτε!

-Μια από τις πηγές έμπνευσής μου είναι αρκετοί φίλοι και γνωστοί travel bloggers που κάνουν ακριβώς αυτό: γράφουν άρθρα, ταχτοποιούν φωτογραφίες και άλλο ταξιδιωτικό υλικό, καταστρώνουν μελλοντικά σχέδια για ταξίδια κλπ. Δεν γινόταν να μην ακολουθήσω το παράδειγμά τους!

-Παρεμπιπτόντως, τις προάλλες μαζί με άλλους travel bloggers από την Ελλάδα φιλοξενηθήκαμε από τη φίλη Μαρία Κόφου του tstories.gr, και απαντήσαμε στο πως περνάμε τις μέρες της καραντίνας και που θα θέλαμε να ταξιδέψουμε όταν τελειώσει όλο αυτό. Ρίξτε μια ματιά, είναι ωραία η ποικιλία και οι οπτικές των ανθρώπων που συμμετέχουν!

-Θα κλείσω το κείμενο αυτό με την αγαπημένη μου εναλλακτική για να «ταξιδέψει» κανείς όταν δεν μπορεί να το κάνει κυριολεκτικά: τα βιβλία. Η ανάγνωση μπορεί να μας μεταφέρει σε άπειρα πραγματικά (και μη) μέρη και πολλές φορές είναι το έναυσμα για να διαλέξουμε έναν προορισμό. Θέλουμε να περπατήσουμε στα χνάρια των ηρώων των βιβλίων που διαβάσαμε, να ζήσουμε τις εμπειρίες τους κλπ. Εγώ τουλάχιστον το παθαίνω αυτό. Φυσικά δεν είναι όλα τα βιβλία κατάλληλα για «ταξίδια», επομένως αν αυτό είναι που ζητάμε πρέπει και να επιλέγουμε τα κατάλληλα αναγνώσματα.

-Αυτήν την εποχή διαβάζω το A Sense of the World του Jason Roberts, που αγόρασα στη Νέα Υόρκη (είναι κάτι που μου αρέσει να κάνω στα ταξίδια μου). Δεν το γνώριζα από πριν το βιβλίο, αλλά όταν το πέτυχα μου κέντρισε αμέσως το ενδιαφέρον. Πρόκειται για την πραγματική ιστορία του James Holman, ενός από τους σπουδαιότερους ταξιδευτές όλων των εποχών. Α τυχαίνει να ήταν και τυφλός. Ακόμα δεν το έχω τελειώσει, αλλά αδιαμφισβήτητα οι περιπέτειες του αξίζει να διαβαστούν, οπότε ήδη το συστήνω ανεπιφύλακτα.

Μένουμε σπίτι λοιπόν, ακούμε τους ειδικούς, προσέχουμε εμάς και τους γύρω μας, περνάμε τη μέρα μας εποικοδομητικά -ή όπως αλλιώς προτιμούμε- και σχεδιάζουμε το μέλλον για όταν τελειώσει όλο αυτό. Γιατί θα τελειώσει, αλλά από εμάς εξαρτάται το πόσο γρήγορα. Ως τότε κάνουμε υπομονή και προσέχουμε!

Γράψτε μου στα σχόλια ή με μήνυμα σε Facebook, Twitter και Instagram (και εννοείται ακολουθήστε με εκεί και καλέστε και τους φίλους σας να το κάνουν, αν θέλετε) για το τι κάνετε εσείς αυτήν την περίοδο και για τα μελλοντικά σας σχέδια!