Χελλόου μετά από μήνες! Μου πήρε καιρό, αλλά επιστρέφω με άρθρο για έναν προορισμό που πολλοί με ρωτάτε, μιας και πήγα τον Ιούλιο που μας πέρασε (2024) και δεν μπορώ να μη μοιραστώ την εμπειρία μου εδώ. Ας μιλήσουμε λοιπόν για τη Νότια Κορέα!

Αρχικά, να πω πως πριν πάω, αρκετοί μου έλεγαν πως ίσως δεν ήταν καλή ιδέα ένα ταξίδι εκεί. Δεν είναι ιδιαίτερα προσβάσιμη είπαν (κυρίως μη ανάπηροι, που δεν χρειάζονται στην πραγματικότητα προσβασιμότητα), έχει πολλά σκαλοπάτια, στενά μαγαζάκια και ο καιρός -το καλοκαίρι που ήταν να πάω- ζεστός, με φουλ υγρασία και βροχή κλπ. Ευτυχώς όμως, δε συνηθίζουν να με πτοούν κάτι τέτοια, οπότε ο μόνος τρόπος να πειστώ είναι να πάω να δω ο ίδιος. Όπερ και εγένετο!

Η αλήθεια είναι πως η Νότια Κορέα είναι της μόδας και είμαι σίγουρος πως πολλοί θέλετε να πάτε ή έχετε γνωστούς που τελευταία την επισκέφθηκαν ή σύντομα σκοπεύουν. Εγώ βεβαίως δεν αποτελώ εξαίρεση, με όλο αυτό το K-culture που είναι πια παντού, και νομίζω πως πολύ καλά έκανα! Ένα ταξίδι στη Νότια Κορέα σίγουρα έχει τις προκλήσεις του, ωστόσο, η χώρα είναι αρκετά προσβάσιμη, κάνει προσπάθειες να γίνει ακόμα καλύτερη και σίγουρα αξίζει!

Πως πήγα και πως μετακινούμουν εκεί

Απευθείας πτήση για Νότια Κορέα δεν υπάρχει από Αθήνα, οπότε πήγα μέσω Άμπου Ντάμπι. Αρκετά κουραστικό ταξίδι προφανώς, αλλά τι να γίνει… Δε θα με εμπόδιζε αυτό! Η εξυπηρέτηση στο αεροδρόμιο του Άμπου Ντάμπι ήταν αρκετά προβληματική, κυρίως για τον τρόπο που μας αντιμετώπισαν, ωστόσο στη Νότια Κορέα ήταν εξαιρετική! Θα τολμήσω να πω από τις τοπ που έχω λάβει!

Και τώρα να κάτι που αποδεικνύει πως γίνεται προσπάθεια για την βελτίωση της προσβασιμότητας εκεί. Έχει δημιουργηθεί στην Σεούλ (ή όπως σωστά προφέρεται “Σόουλ” -όπως έχει τραγουδήσει και ο RM για τους γνώστες :Ρ ) το Seoul Danurim Accessible Tourism Center. Μέσω αυτού κλείσαμε δωρεάν βανάκι για να μας πάει από το αεροδρόμιο στο ξενοδοχείο. Από εκεί μπορείς ακόμη να “νοικιάσεις” (πληρώνοντας εγγύηση την οποία αργότερα σου επιστρέφουν) εξοπλισμό (γερανάκι, καρέκλα μπάνιου κ.ο.κ.). Δεν το έχω ξαναβρεί πουθενά αυτό! 

Στην πόλη τώρα, το μετρό είναι ως επί το πλείστον προσβάσιμο και αυτό κυρίως χρησιμοποιούσαμε, καθώς τα λεωφορεία, αν και θεωρητικά προσβάσιμα, ήταν μπερδεμένη ιστορία. Θέλει όμως λίγη προσοχή και υπομονή γιατί μερικές στάσεις είχαν κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας. Τέλος, ταξιδέψαμε και με το τρένο. Περισσότερα για αυτό παρακάτω.

Λίγα παραπάνω για την προσβασιμότητα

Φαίνεται ότι πολλά από τα πράγματα που βελτιώνουν την προσβασιμότητα, έγιναν ίσως για να διευκολύνουν τους ηλικιωμένους ή τις μητέρες με καροτσάκια. Το βλέπεις αυτό π.χ. στις ταμπέλες των ασανσέρ του μετρό, όπου οι σχετικές σημάνσεις προηγούνται ή επικρατούν. Για αυτόν τον λόγο θα δει κανείς ότι τα ασανσέρ γεμίζουν εύκολα με κόσμο, ο οποίος μάλιστα συχνά έχει την απαίτηση της προτεραιότητας και του χώρου. Πολλά ασανσέρ δηλαδή συνειδητοποιείς ότι δεν φτιάχτηκαν με τους χρήστες αναπηρικών αμαξιδίων ως προτεραιότητα. Έτσι και οι μεγαλύτεροι κυρίως σε ηλικία τα έχουν ως κάτι που είναι για τη δική τους διευκόλυνση. Αν σκεφτεί κανείς κιόλας ότι η Νότια Κορέα έχει γνωρίσει μεγάλη ανάπτυξη και εκσυγχρονισμό μόλις τις τελευταίες δεκαετίες, καταλαβαίνει ότι δεν αλλάζουν το ίδιο γρήγορα και οι νοοτροπίες. 

Με λίγα λόγια, ο κόσμος που θα συναντήσουμε δεν θα είναι πάντα όσο φιλικός έχουμε συνηθίσει με τα ανάπηρα άτομα, πράγμα που δεν είναι απαραίτητα κακό αλλά διαφορετικό. Η πλειονότητα απλά θα αδιαφορεί για εσένα. Έχουν τα κινητά τους να κοιτάνε (o tempora, o mores). Είναι εντυπωσιακό το πως περπατούν οι νοτιοκορεάτες και δεν κουτουλάνε ο ένας στον άλλο, αν και εγώ κινδύνεψα κάποιες φορές να πέσουν πάνω μου! Απ’ την άλλη, αρκετοί είναι πολύ φιλικοί και θα προσπαθήσουν να σε εξυπηρετήσουν ή βοηθήσουν. Δεν θα ξεχάσω π.χ. το πρώτο μας γεύμα σε “ταβέρνα” εκεί, τη μέρα που φτάσαμε. 

Βγαίνοντας βόλτα γύρω από το ξενοδοχείο, τσεκάραμε τα διάφορα φαγάδικα που είχε η περιοχή. Μικρά βεβαίως τα πιο πολλά, κάποια είχαν σκαλοπάτι. Σταματήσαμε να ρωτήσουμε σε ένα που φαινόταν προσβάσιμο και η κυρία (μεγάλης ηλικίας) που το είχε και τι δεν έκανε να μας βολέψει στο μικρό, αλλά γεμάτο μαγαζί της! Μέχρι και ανεμιστηράκι για να κρυώσει το φαγητό μου έφερε, καθώς και ποδιά να μη λερωθώ! 

Για να γυρίσω στο μετρό, οι πιο πολλοί σταθμοί είναι προσβάσιμοι (δείτε εδώ για την προσβασιμότητα των στάσεων), συνήθως όπου δεν υπάρχει ασανσέρ υπάρχει αναβατόριο. Θέλει απλώς προσοχή στις πόρτες των ασανσέρ και του μετρό, γιατί κλείνουν γρήγορα -στα ασανσέρ νομίζω το διορθώνουν σιγά σιγά αυτό, αλλά καλού κακού πατάτε το κουμπί της πόρτας παρατεταμένα μέχρι να μπείτε/βγείτε-, και στα κενά μεταξύ του συρμού και της αποβάθρας σε κάποιους σταθμούς. Το τελευταίο βέβαια θα το δείτε επί τόπου! Το καλό είναι ότι στις αποβάθρες αλλά και στις πόρτες των ασανσέρ έχει σημάνσεις για πολλά πράγματα, όπως για το κοντά σε ποιο σημείο να περιμένεις το πιο προσβάσιμο βαγόνι και για το προς τα που και σε πόσα μέτρα θα βρεις ασανσέρ. Στο πεζοδρόμιο επίσης, εάν δείτε σήμα μετρό και έχει σκάλες για να κατεβείτε στο σταθμό, συχνά σας γράφει οδηγίες για το που βρίσκεται το ασανσέρ. Γενικά έχει γίνει δουλίτσα, αλλά φυσικά υπάρχει περιθώριο για βελτίωση.

Θεωρητικά προσβάσιμα είναι και τα λεωφορεία, αλλά όπως και στην Ελλάδα μπορεί να μη μπορέσετε να μπείτε σε όλα. Εγώ έκανα μια ανεπιτυχή απόπειρα και ύστερα δεν ξαναδοκίμασα. Η Νότια Κορέα έχει επίσης πάρα πολλά ταξί και απ’ό,τι έμαθα, είναι από τα φθηνότερα στον κόσμο. Υπάρχουν πολλά είδη (απλά, βανάκια, πολυτελείας κ.α.), ενώ πριν ταξιδέψω είχα μάθει πως το 2023 λειτουργούσαν στην Σεούλ συνολικά 747 ταξί με πρόσβαση σε αναπηρικό αμαξίδιο και πως το κόστος για τα προσβάσιμα ταξί ήταν φθηνότερο από ό,τι για τα απλά, χωρίς να έχουν επιπλέον χρέωση υπηρεσιών. Σκόπευα να χρησιμοποιήσω αλλά τελικά δεν το έκανα. 

Η Σεούλ τώρα, που ήταν η βασική πόλη που επισκέφτηκα, είναι αρκετά προσβάσιμη. Την ρολλάρεις σχετικά εύκολα. Τα μαγαζιά και τα φαγάδικα είναι σχετικά μοιρασμένα. Πολλά έχουν σκαλοπάτι στην είσοδο, αλλά αρκετά έχουν προσθέσει ράμπες. Συχνά οι χώροι είναι μικροί, αλλά όχι παντού. Γενικά όμως παλεύεται.

Τι είδα!

Για αρχή να πω πως η Σεούλ, όπως οι περισσότερες πόλεις, θέλει να τη βολτάρεις! Υπάρχουν διάφορες γειτονιές και δρόμοι-πεζόδρομοι με μαγαζιά και street food (αυτό το τελευταίο πολύ μου άρεσε!). Τριγυρνάς, τσιμπολογάς, ακούς πέρα δώθε K-Pop! Η πιο τουριστική από αυτές τις περιοχές μάλλον είναι η Myeong-dong. Εμείς μείναμε λίγο παραδίπλα, στο Insa-dong. Επίσης τουριστική γειτονιά αλλά με παραδοσιακό στοιχείο. Πολλά μαγαζάκια γενικά, που δύσκολα να μη σου τραβήξουν την προσοχή. 

Γυρνώντας την πόλη, δεν μπορείς να μην επισκεφτείς τον εμβληματικό N Seoul Tower, στην κορυφή του βουνού Namsan. Πήγαμε βράδυ, για να δούμε τη θέα της πόλης και δεν μας απογοήτευσε! Μπορείτε να φτάσετε περπατώντας, με λεωφορείο ή όπως κάναμε εμείς με ένα σαν ασανσέρ-αναβατόριο και μετά με τελεφερίκ. Επάνω, στον περίγυρο του πύργου, υπάρχουν τα γνωστά λουκέτα αγάπης σε διάφορα σημεία και μαζεύεται κόσμος που απολαμβάνει την εντυπωσιακή θέα. 

Κοντά στο Insa-dong βρίσκονται τα γνωστά παλάτια. Επιλέξαμε να πάμε στο κυριότερο και μεγαλύτερο από αυτά, το παλάτι Gyeongbokgung. Αν εξαιρέσει κανείς το δύσκολο καμιά φορά πλακόστρωτο, ήταν πραγματικά εντυπωσιακό και πολύ ενδιαφέρον. Πολύ μεγάλη έκταση, με διάφορα κτίρια και μια όμορφη λίμνη. Υπήρχαν ράμπες σε πολλά σημεία και γενικά αξίζει να το γυρίσετε. Στα ιδιαίτερα που αξίζει να σχολιαστούν, το γεγονός ότι οι μισοί του επισκέπτες νοίκιασαν και φορούσαν παραδοσιακές ενδυμασίες, πράγμα εξαιρετικά αστείο σε μερικές περιπτώσεις. Φεύγοντας από εκεί, περάσαμε έξω από τον Μπλε Οίκο, το αντίστοιχο του Λευκού Οίκου των ΗΠΑ. Πιο κυριλέ γειτονιά, σαν τα δικά μας Βόρεια Προάστια. 

Βολτάραμε επίσης στο χωριό Bukchon Hanok Village, που έχει πολλά παραδοσιακά σπίτια, τα λεγόμενα hanok. Το ενδιαφέρον είναι ότι επειδή στα σπίτια αυτά μένει κόσμος και τα δρομάκια είναι γεμάτα (ΓΕΜΑΤΑ) τουρίστες, υπάρχουν κάτι σαν δημοτικοί υπάλληλοι που ζητάνε από τον κόσμο να κάνει ησυχία. Πολλές ανηφοροκατηφόρες επίσης, αλλά αξίζει!

Μεταξύ άλλων, δεν νοείται να μην επισκεφτεί κανείς το National Museum of Korea, που στεγάζεται σε ένα εντυπωσιακό κτίριο, για να μάθει την ιστορία της χώρας και να θαυμάσει σημαντικά ιστορικά έργα τέχνης (εννοείται ότι δεν μπορούσαν να λείπουν και μερικά εκθέματα από Ελλάδα!). Εκεί με ξενάγησε για λίγο κι ένα ρομπότ, ενώ πριν κλείσει είδαμε και ένα εντυπωσιακό σόου με φωτορυθμικά εφέ.

Δεν μπορείς επίσης να μη δεις από κοντά το φουτουριστικό Dongdaemun Design Plaza (DDP). Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να το δούμε το βράδυ, αλλά και μες τη μέρα ήταν αρκετά εντυπωσιακό. Μέσα είχε έκθεση (με οικολογικό μήνυμα) ένας διάσημος στη χώρα καλλιτέχνης (δυστυχώς δε συγκράτησα το όνομά του), τον οποίο είχα την τύχη να γνωρίσω αυτοπροσώπως και να μου σχεδιάσει επιτόπου ένα φανελάκι με το χαρακτηριστικό του δελφίνι. Καταπληκτικό σουβενίρ, μα κυρίως ανάμνηση! 

Εκδρομή στο Μπουσάν

Ολόκληρο ταξίδι, δεν μπορούσαμε να μην κάνουμε μια εκδρομή σε κάποια άλλη πόλη, πέρα της Σεούλ. Δεν πρωτοτυπήσαμε και επισκεφθήκαμε το νότιο και παραθαλάσσιο Μπουσάν! Ταξιδέψαμε με το τρένο υψηλής ταχύτητας KTX και δεν δυσκολευτήκαμε καθόλου. Αγοράσαμε τα εισιτήρια επί τόπου, στον κεντρικό σταθμό της Σεούλ, με τη βοήθεια ενός πολύ εξυπηρετικού υπαλλήλου, μια-δυο μέρες πριν πάμε.

Γνωστό μεταξύ άλλων για το Busan International Film Festival, το Μπουσάν διαφέρει αρκετά από τη Σεούλ. Το μετρό του είναι και αυτό προσβάσιμο και έτσι η μετακίνηση σε διάφορα μέρη ήταν σχετικά εύκολη. Δυστυχώς δεν προλάβαμε να δούμε πολλά και κάποια μέρη δεν τα καταφέραμε λόγω έλλειψης πρόσβασης ή καιρού (έβρεχε μια μέρα), αλλά και πάλι άξιζε να πάμε.

Αποκορύφωμα της εκδρομής αυτής ήταν η βόλτα στην περιοχή Haeundae και τη μεγάλη της παραλία. Δεν μπορούσα να προσπεράσω το BUSAN X the SKY, το δεύτερο ψηλότερο κτίριο στη Νότια Κορέα (411,6 μέτρα). Η θέα που προσφέρει ήταν εντυπωσιακή. Από πάνω βλέπεις τόσο τη θάλασσα όσο και την πόλη και περνάς ένα “γεφυράκι” με γυάλινο πάτωμα που πραγματικά σου κόβει την ανάσα! Την επομένη ανέβηκα και στον Busan Tower (120 μέτρα), στο πάρκο Yongdusan. Άλλη περιοχή του Μπουσάν (αυτή που μείναμε κιόλας) και τελείως διαφορετικό βάιμπ, αλλά επίσης μοναδικό και καταπληκτική θέα. 

Άλλο ένα ωραίο σημείο είναι το δρομάκι με τα βιβλιοπωλεία, που εννοείται ότι δεν υπήρχε περίπτωση να χάσω, ενώ περάσαμε για λίγο και από το μεγαλύτερο πολυκατάστημα του κόσμου, το Shinsegae Centum City. Παραήταν όμως μεγάλο για το πρόγραμμά μας για να το δούμε όλο!

Το φαγητό

Η Νότια Κορέα βεβαίως αγαπά το φαγητό και η εστίαση στη Σεούλ (και το Μπουσάν) αφθονεί!

Αν με ρωτήσετε πως μου φάνηκαν τα φαγητά, θα πω καυτερά και συχνά με ζάχαρη. Είναι ενδιαφέρον πως ακόμη και στο τοστ αυγού σου θα νιώσεις ζάχαρη! Επίσης, πολύ τηγανητό παντού, αλλά και τουρσί (όπως το εθνικό τους πιάτο π.χ., το kimchi).

Οι νοτιοκορεάτες έχουν ιδιαίτερη (για μας τους “δυτικούς”) κουλτούρα στο φαΐ. Τα γεύματα περιβάλλουν πολλά συνοδευτικά. Σε πολλά φαγάδικα ψήνεις το κρέας π.χ. στο τραπέζι, είτε μόνος είτε με τη βοήθεια των υπαλλήλων. Τα μαχαιροπίρουνα (τσόπστικς, μεταλλικά τα κορεάτικα) βρίσκονται συχνά σε συρτάρι στο τραπέζι σου. Τα ποτά σου συχνά τα παίρνεις μόνος σου από τα ψυγεία. Γενικά τρως αλλά ταυτόχρονα, ζεις και συμμετέχεις σε μια ολόκληρη εμπειρία.

Μετά υπάρχουν παντού τα αγαπημένα convenient stores! Πέρα από τα χρήσιμα αντικείμενα που μπορείς να αγοράσεις εκεί (ομπρέλες, κάρτες για τα ΜΜΜ κ.α.), μπορείς να βρεις και να ετοιμάσεις ωραιότατα γεύματα! Στιγμιαία νουντλς (προσοχή στα καυτερά!), βραστά αυγά, τυρί και λουκάνικα είναι μόνο τα βασικά που βρίσκεις. Μπορείς εύκολα να τα μαγειρέψεις/ζεστάνεις επί τόπου, αφού υπάρχουν οι σχετικές συσκευές. Ακόμη υπάρχουν άπειρα σνακς και ποτά να διαλέξεις. Γενικά ακόμα και αν δεν βρεις βολικό φαγάδικο, δεν χρειαζεται να πεινάσεις!

Λίγα χρήσιμα πραγματάκια να προσέξετε:

• Έχετε μετρητά μαζί σας. Χρησιμοποιούνται αρκετά στη Νότια Κορέα
• Τσεκάρετε τις τραπεζικές σας κάρτες πριν πάτε. Οι ελληνικές τράπεζες έχουν τη συνήθεια να μπλοκάρουν την κάρτα αν θεωρήσουν ότι υπάρχει ύποπτη συναλλαγή. Ε, στην άλλη άκρη του κόσμου εύκολο να το σκεφτούν! Σκεφτείτε και τη χρήση διαδικτυακών τραπεζών. Σε κάθε περίπτωση να έχετε εναλλακτικές.
• Τσεκάρετε τα έγγραφα που πρέπει να συμπληρώσετε πριν πάτε. Δεν είναι κάτι πολύ μπελαλίδικο, αλλά για να μη βρεθείτε τελευταία στιγμή προ εκπλήξεως!
• Πέρα από τους χάρτες της Google, χρησιμοποίηστε τα κορεατικά Naver Map και KakaoMap. Είναι πολύ πιο βοηθητικά.
• Εάν το κινητό σας το υποστηρίζει, αγοράστε ονλάιν μια κορεάτικη esim. Έτσι θα έχετε ίντερνετ παντού. Έχει σχεδόν παντού wifi, αλλά σε δημόσια δίκτυα δεν κάνεις δουλειά.

Τελική εντύπωση

Υπήρχε κόσμος που μου είπε πως η Σεούλ δεν είναι για πολλές μέρες. Θα διαφωνήσω. Τη γυρίσαμε αρκετά, αλλά σίγουρα είχε πολλά παραπάνω να δούμε. Διάφορα μέρη, όπως παλάτια, μουσεία και γειτονιές που θα ήθελα να δω, δεν τα προλάβαμε. Π.χ. επισκεφτήκαμε την Coex Starfield library, μια μεγάλη βιβλιοθήκη μέσα σε ένα μολ, στο Gangnam (ναι, από αυτή την περιοχή πήρε το όνομά του το γνωστό τραγούδι), αλλά η καλή της εκδοχή είναι στη Σουουόν (Suwon Starfield library), που είναι ολόκληρη εκδρομή από εκεί που μέναμε και δυστυχώς χρόνος δεν υπήρχε. Οι αποστάσεις και τα μεγέθη εκεί είναι πολύ μεγαλύτερα και χρειάζεται να ληφθεί αυτό υπόψη κατά το σχεδιασμό σας. Όπως και το αναπάντεχο στοιχείο που θα σου τραβήξει την προσοχή. Ένα κτήριο εδώ, ένα μαγαζί εκεί, μια περφόρμανς παραπέρα και πέρασαν μερικές ώρες. 

Πιστεύω επίσης, πως πόλεις όπως η Σεούλ και το Τόκιο δεν μπορείς να τις εξαντλήσεις ποτέ. Συμβαίνουν συνεχώς πράγματα και αναδεικνύονται νέοι ¨θησαυροί”. Και μιας και ανέφερα το Τόκιο, έχοντας επισκεφθεί και τις δύο μεγαλουπόλεις, δεν μπορείς παρά να τις συγκρίνεις στο μυαλό σου. Οι δύο είναι νομίζω πολύ διαφορετικές μεταξύ τους, όπως μεγάλες διαφορές βλέπεις στους ανθρώπους και τη νοοτροπία. Κάθε μία ωστόσο αξίζει να την επισκεφθείτε.

Περιμένω τις εντυπώσεις σας στα σχόλια ή με μήνυμα σε Facebook, Χ και Instagram (και εννοείται ακολουθήστε με εκεί και καλέστε και τους φίλους σας να το κάνουν, αν θέλετε)!