Μιάμιση μόλις ώρα πτήση από την Αθήνα, το Βουκουρέστι είναι εξαιρετικός προορισμός για ένα σύντομο ταξίδι στο εξωτερικό. Τον τελευταίο καιρό μάλιστα, η πόλη γνωρίζει άνθιση σε όλα τα επίπεδα και ανεβαίνει και στις προτιμήσεις των Ελλήνων ταξιδιωτών -που παλιότερα πήγαιναν εκεί κυρίως για δουλειές ή σπουδές-.

Δεν έχω επισκεφθεί (ακόμα) ούτε το Παρίσι, ούτε φυσικά τη Βόρεια Κορέα. Αρκετοί όμως λένε πως το Βουκουρέστι, αρχιτεκτονικά και αισθητικά, είναι μια μείξη αυτών των δύο. Εγώ, πάλι, πιστεύω πως μοιάζει στην Αθήνα. Παρακάτω εξηγώ γιατί και διηγούμαι τις εντυπώσεις μου από την επίσκεψή μου εκεί πριν μερικούς μήνες, στο πλαίσιο ενός training.

Επιβλητική αρχιτεκτονική

Μπορεί το training να μονοπώλησε το πρόγραμμά μου, αλλά είχα και κάποιες ώρες ελεύθερες για βόλτα. Ο καιρός ήταν φανταστικός για Απρίλιο μήνα και το ξενοδοχείο μου σε κεντρικό σημείο, οπότε βγήκα για περίπατο δύο φορές.

Η πρώτη ήταν στην ουσία μια μεγάλη ευθεία διαδρομή επί της λεωφόρου Unirii -που είναι κάτι σαν την δική μας Συγγρού, αλλά πολύ πιο επιβλητική-. Από τα συνολικά τριάμισι χιλιόμετρα μήκος της, εγώ έκανα περίπου τα δύο (x2). Επίσης, όπως έχουμε ξαναπεί, οι χώρες της ευρύτερης γειτονιάς μας δεν φημίζονται για την προσβασιμότητά τους και αυτό το καταλάβαινες ακόμα και εκεί, σε ένα τόσο κεντρικό σημείο (πάντως, και πάλι, η κατάσταση είναι καλύτερη απ’ ό,τι στην Συγγρού).

Λεωφόρος Unirii

Στην διαδρομή συναντάει κανείς τα συνήθη για κεντρική λεωφόρο μεν, αλλά σε ιδιαίτερα μεγάλες διαστάσεις δε: μεγάλη ευθεία, μεγάλα πεζοδρόμια, μεγάλα κτίρια, μεγάλος αριθμός ίδιων αυτοκινήτων (όσα Dacia συνάντησα εκείνη την μέρα, δεν τα έχω συναντήσει σε όλη μου την ζωή), μεγάλοι χώροι κλπ.

Μην σας κάνει εντύπωση αν όλο αυτό σας φέρνει στο μυαλό τη Βόρεια Κορέα (έστω αυτή που ξέρουμε στη δύση). Ο Νικολάε Τσαουσέσκου, ηγέτης της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Ρουμανίας επί σχεδόν 25 χρόνια (1965-1989), λέγεται ότι θαύμαζε -μεταξύ άλλων- τον Βορειοκορεάτη ηγέτη Κιμ Ιλ Σουνγκ και τα όσα έκανε. Μετά τις επισκέψεις του στη Βόρεια Κορέα και στην Κίνα (φαίνεται πως θαύμαζε και τον Μάο), επηρεάστηκε από την εκεί «σοσιαλιστική» φιλοσοφία κλπ και προσπάθησε να την εφαρμόσει στην Ρουμανία και φυσικά στο Βουκουρέστι. Ένα σημαντικό κομμάτι της πόλης ισοπεδώθηκε εκείνη την εποχή, με πολλά ιστορικά και σημαντικά κτίρια να καταστρέφονται, και στην θέση τους να έρχονται τα χαρακτηριστικά ογκώδη χρηστικά κτίσματα του Κομμουνισμού.

Το διασημότερο από αυτά είναι το Παλάτι της Βουλής, που βρίσκεται στο τέλος της λεωφόρου. Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα διοικητικά οικοδομήματα στον κόσμο, και παρ’όλο που εκεί τριγύρω υπάρχουν κάμποσα άλλα γιγαντιαία κτίρια, αυτό ξεχωρίζει. Σήμερα στεγάζει το Ρουμανικό Κοινοβούλιο και το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και είναι επισκέψιμο. Εγώ όμως δεν κατάφερα να μπω, γιατί το μουσείο ήταν κλειστό την μέρα που πήγα, ενώ το υπόλοιπο ήθελε μια διαδικασία που δεν είχα τον χρόνο να κάνω.

Το Παλάτι της Βουλής

Πέρα από το Παλάτι της Βουλής, εκείνη την ημέρα, σε αυτήν την ευθεία βόλτα στην λεωφόρο Unirii, επισκέφτηκα και το Unirea Shopping Center, που είναι ένα εμπορικό κέντρο στην πλατεία Unirii. Μεγάλο (εννοείται!) και εντυπωσιακό απ’έξω, αλλά αρκετά φτωχό, στενάχωρο και κακοοργανωμένο από μέσα, οπότε δεν το συστήνω. Δίπλα όμως υπάρχει ένα ωραίο παρκάκι, όπου αρκετοί νέοι άραζαν στο χορτάρι, και αναμφίβολα «σπάει» την μουντάδα της περιοχής.

Επιστρέφοντας πίσω, μια στάση σε ένα από τα χρωματιστά παγκάκια επί του πεζοδρομίου για ένα δροσερό παγωτό καντίνας, ήταν ό,τι πρέπει!

Χρωματιστά παγκάκια

Παλιά Πόλη

Ο δεύτερος περίπατος περιλάμβανε την Παλιά Πόλη και κυρίως τη συνοικία Lipscani. Εκεί, στα γραφικά σοκάκια, μπορεί κανείς να συναντήσει χαριτωμένα καφέ και παραδοσιακά εστιατόρια, καθώς και αρκετά κτίρια Art Nouveau αρχιτεκτονικής, που παραπέμπουν στο Παρίσι.

Το Βουκουρέστι, άλλωστε, αποκαλούνταν κάποτε -και ακόμη αποκαλείται από αρκετούς- ως “Μικρό Παρίσι”. Η κομψή αρχιτεκτονική του και η κοσμοπολίτικη αύρα του του έδωσαν αυτό το προσωνύμιο. Η λεωφόρος Unirii ήταν κατά κάποιο τρόπο η απάντηση της Ρουμανίας στην παρισινή Champs-Élysées, ενώ η πόλη διαθέτει και την δική της Αψίδα του Θριάμβου, που έχει φυσικά ως πρότυπο αυτήν της γαλλικής πρωτεύουσας. Αλλά ας επιστρέψουμε πίσω στην Παλιά Πόλη.

Παλάτι CEC

Μία από τις βασικές ατραξιόν εκεί είναι το Παλάτι CEC, που χτίστηκε το 1900 και σήμερα φιλοξενεί τα κεντρικά της CEC Bank. Το κτίριο δεσπόζει στην περιοχή και αναμφίβολα είναι από τα πιο πολυφωτογραφημένα σημεία της. Λίγο πιο πέρα βρίσκεται ο πιο σεμνός, αλλά εξίσου όμορφος, ορθόδοξος Ναός Σταυροπόλεως. Χτίστηκε το 1724 από τον Ηπειρώτη αρχιμανδρίτη Ιωαννίκιο Στρατονικέα και είναι αφιερωμένος στους Αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ. Δυστυχώς το εσωτερικό του δεν είναι προσβάσιμο για χρήστες αναπηρικού αμαξιδίου, όμως το όμορφο και ήσυχο προαύλιό του είναι. Μεταξύ άλλων, εκεί θα βρει κανείς και μαρμάρινες πλάκες με ελληνικές επιγραφές. Αξίζει μια βόλτα.

Ο Ναός Σταυροπόλεως

Αυτό όμως που σίγουρα αξίζει να κάνει κανείς στην περιοχή είναι να καθίσει και να φάει σε ένα από τα παραδοσιακά εστιατόρια. Εκτός από τις τιμές, που είναι ιδιαίτερα προσιτές, το φαγητό είναι (αναπάντεχα) εξαιρετικό! Κάμποσα πιάτα μάλιστα θυμίζουν ελληνική κουζίνα, πράγμα μάλλον λογικό αφού μιλάμε για Βαλκάνια. Εγώ π.χ. δοκίμασα sarmale -το εθνικό πιάτο της χώρας- που είναι σαν τους δικούς μας λαχανοντολμάδες, mititei που φέρνουν σε κεμπάμπ, ενώ έφαγα και γεμιστά (αλλά δεν θυμάμαι το ρουμάνικο όνομα). Επιπρόσθετα, δοκίμασα την περίφημη mamaliga, που βρίσκεται σε κάθε ρουμάνικο τραπέζι και είναι κάτι σαν πουρές από καλαμποκάλευρο και αντικαθιστά συχνά το ψωμί ή τις πατάτες ως συνοδευτικό κρεάτων κλπ, καθώς και Ciorba Radauteana που είναι μια από τις ξινές τους σούπες. Όλα υπέροχα!

Το τέλειο ρουμανικό φαγητό

Για την επόμενη φορά

Αν μια μέρα ξαναβρεθώ στο Βουκουρέστι (που το εύχομαι), εκτός από το εσωτερικό του Παλατιού της Βουλής, θα ήθελα να επισκεφτώ και ορισμένα άλλα μέρη που την πρώτη φορά δεν μπόρεσα ή δεν πρόλαβα.

Πρώτο και καλύτερο το Μουσείο-Χωριό, το οποίο είναι ένα υπαίθριο μουσείο με θέμα την παραδοσιακή ζωή της Ρουμανίας (κάτι σαν το Skansen που πήγα στην Στοκχόλμη λίγους μήνες αργότερα). Βρίσκεται σε μια καταπράσινη έκταση, δίπλα σε μια λίμνη, και είναι ένα από τα πιο ιδιαίτερα μέρη για να επισκεφθεί κανείς στο Βουκουρέστι.

Εγώ δεν μπορούσα να βρω προσβάσιμο δημόσιο μέσο μεταφοράς για να φτάσω εκεί, μιας και ήταν τελευταία στιγμή, οπότε ύστερα από κάμποση προσπάθεια άλλαξα σχέδια και κατέληξα στην Παλιά Πόλη. Εκεί βρίσκεται και το Carturesti Carusel, το οποίο θεωρείται ως ένα από τα πιο όμορφα βιβλιοπωλεία στον κόσμο. Δυστυχώς όμως, τότε δεν γνώριζα την ύπαρξή του και απλά το προσπέρασα.

Το Βουκουρέστι διαθέτει επίσης και ορισμένα εντυπωσιακά πάρκα, που αξίζουν την επίσκεψή μας, όπως το Herastrau, το Cismigiu, το Carol κ.α..

Συνοψίζοντας

Όπως καταλάβατε από τα παραπάνω, η εικόνα μου από την πρωτεύουσα της Ρουμανίας δεν είναι σε καμία περίπτωση πλήρης. Αυτό που μπόρεσα εγώ να δω ήταν μία πόλη άχρωμη, που κυριαρχεί η αίσθηση της ταλαιπωρίας και της θλίψης, στην οποία όμως υπάρχουν πολλά όμορφα σημεία και μικρές εκπλήξεις. Οι αντιθέσεις είναι το βασικό χαρακτηριστικό της. Το κομψό συναντά το χοντρόπετσο και το διακριτικό το πομπώδες. Το μείγμα αρχιτεκτονικών στιλ καθιστά το Βουκουρέστι μια πόλη συναρπαστική.

Η αρχιτεκτονική αντίθεση

Το Βουκουρέστι που είδα εγώ μου θυμίζει την Αθήνα (είναι αδελφοποιημένες πόλεις άλλωστε): άσχημο και όμορφο ταυτόχρονα, με άλλα μέρη μουντά και άλλα γεμάτα ζωή. Σίγουρα δεν σου επιτρέπει να βαρεθείς, γεγονός εξαιρετικά οικείο στους Αθηναίους. Αποτελεί μια οικονομική απόδραση και αξίζει να πάει κάποιος για λίγες μέρες, αν δεν τον ενοχλεί η ελλιπής προσβασιμότητα (άλλο ένα κοινό στοιχείο των δύο πόλεων), η οποία πάντως ξεπερνιέται με λίγη επιμονή.

Χαρακτηριστικό δείγμα κτιρίων